Jeanne Antore Cobetto

Allereerst, mijn naam is Jeanne, ik ben 23 en ik ben Française. Het circus maakt al zolang ik me kan herinneren deel uit van mijn leven. Ik heb het door de jaren heen op verschillende manieren beoefend en benaderd; als hobby, op het podium, als docent, van dichtbij en veraf, tussen droom en werkelijkheid… Ik ben een contortionist en de laatste 4 jaar heb ik gewerkt aan een bewegingsvocabulaire dat een mengeling is van contortion, balanceren met de handen, acrobatiek en dans. Net als mijn carrière bevindt mijn praktijk zich momenteel op een kruispunt, een vreugdevolle mix van verschillende elementen die in de loop der jaren zorgvuldig zijn uitgekozen.
Het nummer dat ik wil presenteren heet 22u54, geïnspireerd op het (delicate) moment waarop je moet gaan slapen. Het uur waarop plotseling de langverwachte matras te hard blijkt, het kussen te zacht en de gedachten te onrustig. Het lichaam raakt betrokken, de tijd rekt zich uit en maakt plaats voor een verbijsterende zoektocht die ons heen en weer wiegt tussen waken en slapen. Ik hou van het idee dat dit moment in het leven universeel is, intergenerationeel, en ik wil er iets van maken dat even zachtaardig als grappig is.

Rachel Monfroy

Tien jaar training in ritmische gymnastiek, waarin ze op 17-jarige leeftijd Frans kampioen werd, gaven haar haar eerste artistieke gevoeligheid. Terwijl ze etnomusicologie en dansantropologie studeerde aan de Universiteit van Parijs Nanterre, ontdekte ze ook het circus. Na een reis naar Marokko, waar ze Gnawa trance muziek bestudeerde, besloot ze een opleiding in de circuskunsten te volgen en zo haar twee passies te combineren. In 2019 begint ze haar professionele opleiding in circuskunsten en opkomende culturen bij Le Plus Petit Cirque du Monde, waar ze handbal, dans en theater leert. In 2020 besluit ze terug te keren naar Marokko om zich te specialiseren in het Cyr Wheel aan de Ecole Nationale de Shems’y. Vandaag studeert ze aan de Ecole Supérieure des Arts du Cirque in Brussel.

Roue cyr “ sans bouée ” gaat meer over een wakkere droom om de andere kant van de zee te gaan bekijken. Het gaat over het thema Eldorado, over een verloren utopie of een droom van elders die soms gefantaseerd wordt. In het hart van een cirkelvormige beweging van water biedt het ruimte om te spelen met het idee van de vague à l’âme, van een tijd die zweeft tussen droom en werkelijkheid. We willen de twee voorstellingen met elkaar verbinden om een dichotomie te creëren tussen in slaap vallen en wakker worden in de realiteit van een leven op zee op zoek naar een betere toekomst.